υπερβασικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «υπερβασικά πετρώματα»

(ορυκτ.) κατηγορία εκρηξιγενών πετρωμάτων, φτωχών σε διοξείδιο τού πυριτίου και πλούσιων σε ασβέστιο, σίδηρο και μαγνήσιο, τα οποία αποτελούνται από ένα ή περισσότερα σιδηρομαγνησιούχα ορυκτά.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο, πρβλ. αγγλ. ultrabasic < ultra «υπέρ, πέρα» + basic (< βασικός)].